عوامل اجتماعی و فرهنگی موثر در بروزخشونت در پسران (مطالعه ی موردی پسران ۲۵-۲۰ ساله منطقه ۱۵ شهر تهران در سال ۱۳۹۱)

انسان موجودی اجتماعی است و زندگی در جامعه علاوه بر مزایا و امتیازاتی که برای وی به ارمغان آورده است ، مسائل و مشکلاتی را نیز به همراه آورده است. یکی از مسائل اجتماعی در ایران که در این پژوهش به آن پرداخته شده است، مسئله خشونت در میان جوانان است. هدف این پژوهش شناخت علل اجتماعی و فرهنگی بروز خشونت در جوانان است که جهت مطالعه آسانتر به مطالعه ی موردی پسران 25-20 ساله ی منطقه ی 15 شهر تهران پرداخته شد. در این پژوهش به دلیل گستردگی موضوع سعی شده است تا از نظریات مختلفی مانند نظریه ی اگینز،نظریه انتقال فرهنگی ساترلند، یادگیری اجتماعی باندورا، نظریه آنومی و ساختار خانواده گود و نظریه ناکامی- پرخاشگری و نیز کنش اجتماعی پارسونز به صورت تلفیقی استفاده گردد. روش به کار برده شده در پژوهش حاضر، روش پیمایشی با تکنیک پرسشنامه    می باشد که در پاسخ به سوالات به این نتایج دست یافته شد: میان وضعیت تحصیلی و بروز خشونت در جوانان ارتباط مستقیم و مثبت و بالایی وجود دارد. میان پایگاه اجتماعی- اقتصادی خانواده و بروز خشونت در جوانان رابطه معکوس و معنادار وجود دارد. میان مصرف موادمخدر و خشونت ارتباط معناداری دیده نشد و این فرضیه به اثبات نرسید. در سوال چهارم به رابطه معناداری میان از هم گسیختگی خانواده وخشونت دست یافته شد و در سوال اخر نیز به ارتباط معنادار میان برنامه های خشن رسانه ها و بروز خشونت رسیدیم.